Türkiyə Kocaelidə antik əşyalar mağazası işlədən Hamdi Dinibütünoğlu, tək yaşayan bir kolleksiyaçıdan aldığı və görənləri heyrətləndirən 5000 kukla başından ibarət kolleksiyasını sərgiləyir. Bankalara və akvariumlara doldurulmuş minlərlə kukla başı bəziləri üçün qorxulu bir mənzərə yaratsa da, kolleksiyanın arxasındakı hekayə maraqlıdır.

Sfera.az mövzu ilə bağlı maraqlı yazı təqdim edir.

İzmit şəhərində antikvar mağazası sahibi olan Hamdi Dinibütünoğlu iki il əvvəl Kütahyada yaşayan 82 yaşlı bir kişinin maraqlı bir kolleksiyası olduğunu öyrənib.

Yaşlı kişinin 35-40 yaşında hazırlamağa başladığı və təxminən 50 il ərzində bit bazarlarından, antikvar dükanlarından və hətta zibildən toplayaraq yaratdığı "kukla başları" kolleksiyasını görmək üçün Kütahyaya gedən Dinibütünoğlu, kolleksiyanı görəndə "Bu, mənim olmalıdır" deyərək onu almaq qərarına gəlib. Uzun səylərdən və inandırma turlarından sonra Dinibütünoğlu kolleksiyanı İzmitə gətirib.

O belə geniş kolleksiyanın Türkiyədə unikal olduğunu bildirib. Kolleksiyanın ilk sahibinin ötən il vəfat etdiyini bildirən Dinibütünoğlu: "Təxminən 5000 kukla başı var. Əmi bu kolleksiyadan ayrılmaq istəmirdi, amma yaşı çox olduğundan onu bizim üçün dəyərli hesab etdi. Biz bu kolleksiyanı iki il əvvəl aldıq"- deyə bildirib.

Həmdi Dinibütünoğlu ids etdi ki, yaşlı kişi 30-cu illərin sonu və ya 40-cı illərin əvvəllərində kolleksiya toplamağa başlayıb və təxminən 50 ildir ki, toplayır. O, parçaları necə tapdığını təsvir edərək dedi: "O, bit bazarlarına və antikvar dükanlarına rast gələndə onları zibil qutusunda tapırdı". Dinibütünoğlu qeyd edib ki, əmi əvvəlcə başları bədənləri ilə birlikdə saxlayıb, lakin çox yer tutduğu üçün yalnız başları toplamağa başlayıb. "Bu bankalar ideyası onun ağlına gəlib. O, başları bankalara düzərək sərgiləməyə başlayıb. Kuklaların başının formasını təhrif etmədən, onları kəsici tutacaqları ilə bankalara basıb. Mən onları
görəndə dedim ki, "Bu, mənim olmalıdır". Biz əmini razı salmaq üçün 15-20 gün yalvardıq və dil tökdük.

“Sonra, xoşbəxtlikdən, o, bizi öz yerinə qonaq etdi".

Əminin inandırma prosesi zamanı onlarla 15-20 gün görüşmək istəmədiyini bildirən Dinibütünoğlu kolleksiyanın kədərli hekayəsinə toxunaraq sözlərini belə davam etdirir:

"Əmi onlardan imtina etmək istəmədiyi üçün bizimlə heç görüşmək istəmədi. Sonra qardaşım Əbdürrəhman bu ideyanı ağlına gətirdi. O, "Əmi, Allah eləməsin, sənə bir şey olsa, hamı bunları zibilə atacaq, çox təəssüf" kimi şeylər deyirdi. Bu, əmiyə məntiqli görünürdü. O: "Yaxşı, onda qoy hamısını götürsün, bir-ikisini yox"dedi. Hamısını götürməyə razılaşdıq, bir fincan çay içdik. Əmidən soruşdum: "Bunların hekayəsi varmı?

Əmi: "Buna qarışma"dedi.

O, tənha bir kişi idi, xarabalıq bir evdə tək yaşayırdı. Hər kəsin bir hekayəsi var. O, şən bir qoca idi: gülümsəyən üzlərdən çox təsirləndiyini bildirdi.

"Körpələr həmişə gülümsəyir, oğlum"- o mənə dedi.

Bu cümlə yadımda qalıb. Körpələr onlara baxanda həqiqətən gülümsəyirlər. Heç vaxt çirkin bir körpə görməzsən. Körpələr həmişə gülümsəyir və qoy dünyanın bütün körpələri gülümsəsin".

Antik əşyalar satıcısı Dinibütünoğlu qocanın evinin hər küncündə nümayiş etdirdiyi kukla başlarından məmnun olduğunu bildirir.

“Tənha əmimiz onlarda təsəlli tapırdı, onlardan məmnun idi. Evinin hər yerinə bankalar düzmüşdü. Hətta kömür anbarı da var idi, onları oradakı rəflərdə saxlayırdı. Əmi onlardan məmnun idi. Başlar onun dostları, yoldaşları kimi idilər. Çünki bu oyuncaqlar tərk edilmişdi.

Aynil

50 illik kukla başları: Tənha bir kişinin səssiz dostları