Nurlan Quliyev 1998-ci ildə Bakının Kürdəxanı qəsəbəsində anadan olub. O, Vətən müharibəsi iştirakçısıdır. Hadrut, Xocavənd, Şuşa və Laçın uğrunda döyüşüb. Bir neçə gün əvvəl - yanvarın 14-də tərxis olunaraq evinə qayıdıb. Ancaq Nurlan digər qalib əsgərlər kimi qələbə sevincini ailəsi ilə birlikdə yaşaya bilməyib. 3 aydan sonra evə qayıdan könüllü əsgər onu qucaqlayıb bağrına basan anası Əfqanə xanımı itirib.

Nəcibə Babayeva Azvision.az -a bildirib ki, bacısı Əfqanə Quliyeva 46 yaşında dünyasını dəyişib. O, 3 aydan çox idi ki, döyüşə gedən oğlunun yolunu gözləyirdi.

Ailə üzvləri, qohumlar, kənd sakinləri ona təskinlik versələr də, övlad həsrətini heç nə ilə ovuda bilmirdilər. Oğlunun evə qayıtdığı gün həyəcandan yerə-göyə sığmayan ana Nurlanı bağrına basdıqdan bir neçə dəqiqə sonra ürək tutmasından dünyasını dəyişib.

Nəcibə Babayeva: "Bir gün qabaq bacımgilə gəldim ki, Nurlanı birgə qarşılayaq. Həm də Əfqanəni sakitləşdirmək istəyirdim. Üç ay yarım idi ki, bala həsrəti çəkirdi, çox darıxırdı. Övladı ilə bir gün əlaqə kəsilən kimi özünə yer tapmırdı. Deyirdi, bircə səsini eşidim ki, sağdır. Yanvarın 14-ü həyəcanlı idi. Əlində "Qurani Kərim” evdə o başa, bu başa gedib-gəlirdi. Axşam oğlunu təntənə ilə qarşılayıb gətirdilər. Balasını çoxlu-çoxlu öpüb bağrına basdı. Birdən bacımın halının dəyişdiyini, boğulduğunu gördüm. Qışqırdım ki, təcili yardım çağırın. Bir saat sonra təcili yardım gəldi, ancaq heç nə edə bilmədilər. Bacım artıq keçinmişdi. Bizim anamız yox idi, Əfqanə mənim sirdaşımı idi. Mən həm də dostumu itirdim”.

Elnarə Quliyeva ailənin qız övladıdır. Onun sözlərinə görə, anasının ölümü hər kəsi sarsıdıb:

"Biz ailədə iki uşaq olmuşuq. Mənim 25 yaşım var, ailəliyəm. Anamla qardaşım bir-birilərinə çox bağlı idilər. Nurlan döyüşdə olanda çox həyəcan keçirirdi, gecəsi- gündüzü yox idi. Onun belə vəfatı hamımızı sarsıtdı. Hər kəs şok vəziyyətindədir. Qardaşım da özünü bağışlamır, düzdür, onun günahı yoxdur. Amma belə bir səhnəyə hazır deyildik. Anam onu qayıdan kimi evləndirmək istəyirdi, arzuları çox idi.

Bronxial astma xəstəliyi var idi. Ancaq bu vaxta qədər hər hansı ürək problemi və ya ağrısı olmayıb. Çox nigaran idi, deyirdi, "təki balam gəlsin, mənə nə olur olsun”. Atam anamı təsəlli edirdi, qoruyurdu, bir dəqiqə tək qoymurdu”.

Ailənin yaxın qohumu Lətif Quliyev əmisi gəlininin vaxtsız ölümündən kədərləndiyini bildirib:

"Bu, ana sevgisindən irəli gələn bir məsələdir. Namazı, duası ilə balasını ölümdən qorudu, amma özü şəhid oldu. Bizim ailənin gözündə Əfqanə xanım bir şəhiddir. Ananın balaya olan sevgisi bu cür nəticələndi. Oğlunun gəlişi münasibəti ilə şirniyyatlar bişirmişdi. Deyirdi, hamıya paylayacaq. Ancaq qismət olmadı, öz yasında süfrəyə qoyuldu”.