Qırmızı dodaq boyası indi qadınların vazkeçilməz makiyaj vasitəsi olsa da, yüz illər əvvəl qırmızı pomada çəkən qadınlar cadugərlikdə ittiham olunurdular. Bəs qırmızı dodaq boyasının hekayəsi nədir?

Bu gün qırmızı pomada olmayan kombinasiyalar natamam hesab edilərkən, yüz illər əvvəl qırmızı pomada çəkən qadınlar həm əxlaqsızlıqda, həm də cadugərlikdə ittiham olunurdular.

Bəs, qırmızı pomada necə öz pis taleyindən xilas oldu və birdən-birə dəb halına gəldi?

Sfera.az qırmızı dodaq boyasının qısa hekayəsini təqdim edir.

Tarix boyu qadınlara cinsi istəklərini cilovlamağa kömək etmək üçün bir çox şayiələr yaradılmışdır.

Bunların ən sərtlərindən biri 1700-cü illərdə İngiltərədə baş verib.

İngiltərədə Tomas Hall adlı keşiş qəfildən qadınlara qırmızı dodaq boyasını qadağan etmək qərarına gəlib.

Çünki onun fikrincə, qırmızı pomada çəkən qadınlar zahiri görünüşü ilə kişiləri asanlıqla şirnikləndirə bilirdilər.

Keşişin qəbul etdiyi yeni qanuna əsasən, makiyajlı qadınlar kişiləri onlarla evlənməyə şirnikləndirir, eyni zamanda cadugərlikdə ittiham olunurdular.

Tarixçilər bu dövrü araşdırdıqda, 19-cu əsrdə makiyajın yuxarı təbəqədən olan qadınlar üçün adi bir şey olmadığını və yalnız “əxlaqı aşağı olan” qadınlar üçün nəzərdə tutulduğunu aşkar ediblər.

Dövrün aptek və mağazalarında gizli şəkildə qırmızı dodaq boyası satıldığı halda, zaman keçdikcə qırmızı pomada çəkmək ədəb qaydalarına təhqir kimi qəbul edilib.

20-ci əsrin əvvəllərində “Suffragette” yəni Emmeline Pankhurst başda olmaqla qadınların kişilərin dominant olduğu siyasətə qarşı səsvermə və seçilmək hüququ qazanmaq uğrunda mübarizəsinin rəngi qırmızı oldu; etiraz edən qadınlar qırmızı geyinib, qırmızı dodaq boyası çəkib...

Bu hadisədən illər sonra Elizabet Arden adlı məşhur iş qadını güc simvolu olaraq qırmızı pomadadan sərbəst istifadə edən ilk şəxs olub.

Məşhur kosmetika brendinin sahibi olan Arden öz brendini qırmızı pomada ilə birləşdirərək onu stereotip hekayələrdən uzaqlaşdıraraq qadın gücünə çevirib.

Aysel

Sfera.az