“Soruşdum ki, nəticə doğrudan 58-dir, ya ora 38 yazılıb?” – MÜSAHİBƏ
Müsahibə
16:39 / 03.02.2022
2429
Bəzən gündəlik məşğuliyyətlər səbəbindən özümüzü
inkişaf etdirmək, daha çox uğur qazanmaq üçün kitab oxumağa, yaxud hansısa fəaliyyətlə
məşğul olmağa zamanımız olmur.
Lakin 28 yaşlı müsahibimiz İlkin Əzizli bu
steorotipləri qıran şəxslərdəndir. O düşünür ki, uğura gedən yolda çətinliklərdən
qorxmaq olmaz.
Məhz bu prinsipi həyat şüarı edən İlkin bir il öncə
böyük bir xəstəliyə - dializə qalib gələrək, MİQ imtahanında mümkün 60 baldan
58-ni yığmağa müvəffəq olub. Ciddi xəstəliyinin olmasına baxmayaraq, bir neçə
ay ərzində dərs oxumaqdan imtina etməyərək, sağlam insanların arzusunda olduğu
və çox şəxsin qazana bilməyəciyi bir nailiyyəti əldə edib.
Məlumat üçün qeyd edək ki, İlkin Əzizli 1994-cü il
Lerik rayonunda dünyaya göz açıb və hazırda
Leytenant Arif Nuriyev adına Lerik şəhər 1 saylı texniki fənlər təmayüllü
liseyində Azərbaycan dili və Ədəbiyyat müəllimi kimi fəaliyyət göstərir.
İlkin deyir ki, xəstəliyin pəncəsində olarkən dərs
oxumaq olduqca çətinləşir. Lakin məqsədin varsa, xəstəxanaya gedən yolda, hətta
xəstəxana dəhlizlərində belə məqsədinə gedən yol üçün mübarizə aparmaqdan çəkinmirsən,
oxuyursan...
İlkin xəstəliyi dönəmində bir neçə ay boyunca imtahana hazırlaşıb. O həmin dönəmlərdə bir saat sonra vəziyyətininin necə olacağını təxmin etməyin çətin olduğunu deyib:
"Xəstəliklə
mübarizə apararaq dərs oxumaq, imtahana hazırlaşmaq olduqca məsuliyyətli bir
işdir. Adi halda imtahana hazırlaşmaqla, xəstə vəziyyətdə imtahana hazırlaşmaq arasında olduqca böyük fərq var. Çünki belə vəziyyətdə
bilmirsən ki, bir saat sonra bədənində hansı proseslər baş verəcək, necə
olacaqsan... Bəzən bədəndə şiddətli ağrılar olur və çətin anlar yaşayırsan.
Buna görə oxumaq həvəsin ölür və davam etmək istəmirsən. Lakin qarşıma qoyduğum
məqsəd böyük idi və bu yoldan dönməyə niyyətli deyildim.
Ovidinin maraqlı bir fikri var. O deyir ki, məqsədinizə
çatmaq üçün həmin şeyi ürəkdən arzulamalısınız. Mən də elə bir çətin xəstəliklə
məşğul olarkən MİQ-ə qəbul olmağı ürəkdən arzulayırdım. Düşünürəm ki, bu istəyin
də nəticədə böyük rolu var. Əməliyyat olduqdan bir ay sonra səhhətimdə daha
ciddi problemlər yaranmağa başladı. Qısa zaman sonra bəlli oldu ki, bağırsağıma
mikrob düşüb və ağrıların olmasının səbəbi budur. Elə ağrılar yaşayırdım ki, heç
əməliyyat prosesi və ondan öncəki dövrdə belə hal olmamışdı. Ona görə demək
olar ki, bir aydan çox kitabın üzünü aça bilməmişdim. Lakin qarşıma qoyduğum məqsədi
bir an belə olsa, unutmurdum.
Bildiyiniz kimi, MİQ imtahanı iyulda keçirilir və
fevral ayında imtahana artıq qısa bir müddətin qalması hissi məndə narahatlıq
yaradırdı. İstəyirdim ki, heç olmasa, iki-üç ay dərslərə ciddi zaman ayıra
bilim. İmtahana qədər olan müddətdə hətta xəstəxanaya gedəndə, taksidə də olsa
test edirdim, dərs oxuyurdum”.
"Düzdür, belə xəstəliklər adətən genetik
faktorla bağlı olur. Böyük bacım 2014-cü ildə məhz böyrək çatışmazlığı səbəbi
ilə dünyasını dəyişdi. Ona böyrək köçürülməsi qismət olmadı. Bacımdan başqa uzaq qohumlarımızda da bu xəstəlik
olduğu üçün düşünürəm ki, xəstəlik bizdə genetikdir. Lakin onu da deyim ki,
2019-cu ilədək mən səhhətimdə bu xəstəliklə əlaqədar ciddi problemlər yaşamamışam.
Dializ səssiz gəlir və bədəndə yaranması, şiddətli hal alması zamanla olur. Bu
xəstəlik adətən təzyiqlə özünü biruzə verir ki, onu da çox vaxt digər problemlərlə
də əlaqələndirə bilib, şübhə hissi duymursan. Lakin 2019-cu il təzyiqim yüksək
dərəcədə olduğu üçün huşumu itirmişdim. O gündən sonra həkimə gedəndə məlum
oldu ki, böyrəyimin biri kiçikdir və problemlər var. O zaman artıq bu problemin
müalicə ilə həll yolu yox idi və geriyə yalnız əməliyyat olunmaq qalırdı. 2021-ci il yanvar ayında anam öz böyrəyinin birini
mənə bağışlayaraq, ikinci dəfə həyat bəxş etdi...".
"İmtahan nəticəm 58 bal olsa da, onu 38 kimi görürdüm..."
İlkin lerikli şagirdlərin savadlı müəllimlərə daha çox
ehtiyacı olduğunu düşünərək, başqa rayonda çalışmaq istəməyib:
"Sözün düzü, yüksək bal toplayacağıma inamlı
idim. Bəzən yorulurdum və həkim ictimai həyata qarışmaqdan uzaq olmağı məsləhət
görürdü. Ona görə ancaq dərs oxumaq və ev həyatı məni çox sıxırdı. Lakin bu qədər
əziyyətin müqabilində yüksək bal toplamağı hədəfləmişdim. Özümə əmin olsam da,
nəticəni imtahan sonu kompüterin monitorunda görəndə çox təəccüblənmişdim. Hətta
müəllimi çağırıb soruşmuşdum ki, nəticə doğrudan da 58-dir, ya ora 38 yazılıb?
Nəzarətçi məni nəticə ilə bağlı arxayın etdikdən sonra otaqda necə çıxdığımı və
anamın yanına necə qaçdığımı tam olaraq xatırlaya bilmirəm. O zaman Lerikdən başqa rayonda işləməyi düşünməmişəm,
buradakı şagirdlərin müəllimə daha çox ehtiyacı var. Lakin qismət olarsa, gələcəkdə
şəhərdə də çalışa bilərəm".
Müsahibimiz deyir ki, ağrıları böyük olsa da, artıq
onları unutmağa çalışır, işi ona acılarını unutdurur:
"İndi səhhətimdən çox razıyam və hər şey
qaydasındadır, sevdiyim işlə məşğul oluram, bacardığım qədər şagirdlərimin uğur
qazanmasına çalışıram. Bəzən əməliyyat olduğumu, şiddətli ağrılar keçirdiyimi də
unuduram. İnsanlara tövsiyə edirəm ki, getdikləri yolda çətinliklərdən qorxmasınlar
və əgər məqsədləri ciddidirsə, mütləq sonda qələbə onların olacaq".
