Hamımız zaman-zaman eynəklərimizin həyatımızı necə asanlaşdırdığını düşünürük. Ancaq tarixin çox hissəsi üçün insanların bu lüksü olmayıb. Görmə problemi olanlar üçün həyat daha çətin idi.

Bəs, o zaman onlar nə edirdilər? Bu sualın cavabı tarixin dərinliklərində gizlidir.

Sfera.az bildirir ki, eynək icad olunmazdan əvvəl insanlar görmə problemlərini böyüdücü eynək kimi sadə alətlərlə həll etməyə çalışırdılar. Bu alətlər kiçik mətni və ya obyektləri böyütmək üçün istifadə olunurdu.

Ancaq bu üsullar yalnız yaxındangörmə üçün işləmişdir. Miyopi olanlar, yəni uzağı görə bilməyənlər bu vasitələrdən yararlana bilmirdilər.

İnsanların çoxu bu vəziyyəti qəbul edir və gündəlik həyatlarını bu şəkildə davam etdirirdilər.

Miyopiya ümumiyyətlə əlillik kimi qəbul edilsə də, orta əsrlərdə bəzi peşələrdə bu üstünlük təşkil edirdi. Miyopiya əlyazmaların surətini çıxaran katiblər və onları bəzəyən rəssamlar üçün xüsusilə faydalı idi.

Çünki onlar qısa məsafələri daha aydın görə bilirdilər. Əslində bu işlərdə çalışan insanlar eynək taxmadan daha çox uğur qazanırdılar.

Miyopiya bəzi peşələr üçün axtarılan bir xüsusiyyətə çevrilmişdi.

1286-cı ildə icad edilən eynək əvvəlcə böyük bir yenilik kimi qarşılandı. Bununla belə, eynəklər ağır, kövrək və istifadəsi çətin idi.

Həm də eynək taxan insanlar o dövrdə cəmiyyət tərəfindən qəribə hesab olunurdu. Bəziləri hətta cadugərlikdə ittiham olunurdular.

Zamanla bu qavrayış dəyişdi və XV əsrdən etibarən eynəklər geniş yayıldı.

Aysel

Eynək icad olunmazdan əvvəl görmə qabiliyyəti zəif olan insanlar necə görürdülər?