Ukraynalı fotoqraf Mila Teşayeva 2004-cü ildən etibarən post-sovet ölkələrini gəzərək, bu ölkələrdə yaşayan müxtəlif insanların fotohekayələrini çəkir. Son illərdə isə Qafqaz və Xəzər dənizi regionunda işlərini davam etdirir. Onun bu işləri 2013-cü ildə "Ümid vəd edən sular" (Promising Waters) adlı ilk monoqrafiyasında dərc olunub. 

Xanım Teşayeva layihədə SSRİ-dən sonra müstəqilliyini elan edən Azərbaycan, Qazaxıstan və Türkmənistanın Xəzər dənizindən aldıqları neft və qaz ehtiyatlarını necə istifadə etmələrini, onlardan gələn gəlirin əhaliyə, dövlətə necə təsir etdiyini fotolarla göstərməyə çalışıb. Həmin monoqrafiyanın əsasən ölkəmizə aid olan hissəsini təqdim edirik" 

"20 il əvvəl sərhədləri Xəzər dənizi boyunca uzanan 3 dövlət xəritədə öz yerini tutdu. Azərbaycan, Qazaxıstan və Türkmənistan Sovet İttifaqından böyük neft və qaz ehtiyatları ilə ayrıldılar və özlərini müstəqil dövlət elan etməyə başladılar. 

Ümid və hədəflər müxtəlif qrupların yeni ölkələrini dünya siyasi iqtisadiyyatına inteqrasiya etdirmə faktorlarını müəyyənləşdirirdi. Neftin böyük oyunları ölkələrə yeni zəfərlər gətirməyi vəd edirdi, əhalinin yeni milli fəxarətini formalaşdıran nəhəng layihələr bircə-bircə sahillərdə peyda olmağa başlayırdı. Lakin tərəqqinin rəsmi təqdimatı yalnız ön tərəflərə təsir edirdi. Bakının mərkəzi küçələri boyu uzanan hasarlar tikilmiş, bütün binaların fasadlarını Sovet üzlüklərini örtmək üçün yeniləmişdilər. Çöllük hasarların arxasında gizlədilmiş, beləcə, sürətlə dəyişən cəmiyyət arasında öz yerini tapmağa çalışan insanların yaşayışları gizlədilmişdi.

Mən Xəzər regionuna ilk dəfə 2010-cu ildə neftin ölkələrə gətirdiyi inkişafı öyrənmək üçün getmişdim. Xəzər dənizi mənə tükənməyən ümidlərin, arzuların mənbəyinin və həyatının özünün metaforu kimi görünürdü. Ancaq bunun yerinə, mən özümü qayğılı, gərgin, izolyasiya olunmuş və zərərçəkmiş kimi hiss etdim. Neftin inkişafı kapitalistlərə zəfər qazandırdığı bir vaxtda, eyni zamanda insanların sıxışdırılmasına, yerdəyişməsinə və ətraf mühitin deqradasiyasına da səbəb olub. 

Növbəti 4 il ərzində mən geri qayıtdım və həmin 3 ölkənin bir çox yerlərini gəzib sürətlə dəyişən landşaftın izlərini və dəyişkənliyin təsir göstərdiyi insanların hekayələrini çəkməyə başladım. Dövlət ideologiyasının gücü, ətraf mühitin aqibətinin bilinməzliyi və insanların istiqamətləri – bütün bunlar hər hansı bir formada şəxsi müstəvidə mənə də təsir etdi. Mən özümə keçmiş və indiki zaman, dövlət və şəxslər arasındakı möhkəm əlaqənin səbəbləri haqqında sual verdim. Fotolarım bu araşdırmanı izləmək üçün bir vasitədir. Bu işi görməkdə məqsədim izləyicini daha açıqgözlü olmağa, yeni neft regionuna vədlərdən yola çıxaraq kompleks səyahət etmək və yüksəlişlə çöküş arasındakı sərhədi görməyə çağırmaqdır."

 

pahoo.az //

Nərimanabad kəndinin rəsmisi - Nərimanabad, Azərbaycan. 2010

Səngəçal terminalından başlayan neft qatarı - Bakı, Azərbaycan. 2011

Turistlər əyləncə mərkəzinə gəlirlər - Bakı, Azərbaycan. 2011

Milli Qafqaz geyimi geyinmiş rəqqas televiziya verilişinin çəkilişi üçün hazırlaşır - Azərbaycan, 2011

Sahil çimərliyində balıq ovlayan kişi - Bakı, Azərbaycan. 2010

Sona adlı qaçqın qız - Azərbaycan, 2010

Qaçqın düşərgəsində yerləşən evlərinin həyətində oturan ailə - Azərbaycan, 2010

Yeni evlənən cütlük öz taxt-taclarında əyləşiblər - Bakı, Azərbaycan. 2010

Qarabağdan məcburi köçkün, dörd övlad anası Aygün - Azərbaycan. 2010

Şadlıq sarayında qonaqların gəlməyini gözləyən gənc qız - Bakı, Azərbaycan. 2010

Köç edən quşlar - Nərimanabad, Azərbaycan. 2011