Qulaqları batırır güllədən keçən ömür,
Bu gözlərin yaşını içinə içən ömür.

Burda səsi kəsildi, gedib dünyaya çatdı,
Adamlıqdan çıxanlar yenə günaha batdı.

Son damlaya çevrildi, səbirləri daşırdı,
Ona da bu torpaqda yaşamaq yaraşırdı.

Neçə-neçə körpənin batırılan səsidi,
Bəlkə oyatmaq üçün dünyaya gəlməsidi.

Ölümüylə hamını ayaq üstə qaldırdı,
İntiqamın marşını ürəklərdə çaldırdı.

Bütün Zəhra ürəkli körpələr susdu sanki,
Vəhşiliyin üzünə ürək qan qusdu sanki.

Bəlkə də haqsızlığı susdurmağa gəlmişdi,
Bu vətənə adını yazdırmağa gəlmişdi.

Balaca mələyimiz, qanın yerdə qalmasın,
Qanlar damarda coşsun, qanlar gözə dolmasın.

Yazılan qanunları indi pozmaq vaxtıdı,
Hər körpənin səsindən bayraq asmaq vaxtıdı.

Səslərin arasında bir körpə səsi uçur,
Harayında - irəli, üsyan - kəlməsi uçur.