O, həmin Əkrəm Əylislidir ki, "Daş yuxular” adlı "romanı” Azərbaycan xalqının hiddətinə, qəzəbinə və yüz minlərlə insanlarımızın, soydaşlarımızın kütləvi etirazlarına səbəb olmuşdu. Xalqımızı olmazın şəklildə aşağılanması, qəddar və zülmkar kimi qələbə verilməsi ermənilərin "qəhrəman” elan etdikləri Aqulisskinin kitablarının məhvi, özünün isə həmin günə qədər əldə etdiyi mükafatlarının dəfni ilə nəticəsini tapdı. Hətta hiddət və qəzəbindən dolayı, onun qulağını kəsmək istəyənlər də tapıldı ki, bu istəyi də bir növ, qəddarlıq kimi deyil, "Daş yuxular”a etirazın səsi olaraq qiymətləndirmək mümkün idi. Düzdür, Əkrəmin qulağı kəsilmədi, ancaq onun həmin ərəfələrdə qulaqlı papağını bərk-bərk başına basıb, qulaqlarını gizlədərək, hürkək-hürkək Bakı küçələrində gəzməyinin şahidi də olmuşam. Maraqlısı da budur ki, həmin bu Əkrəm, yəni Aram - Azərbaycan xalqına, millətinə ilk dəfə idi ki, xəyanətlər etməyib. Necə deyərlər, döşü medal istəyəndə və onu almayanda dərhal Əylisliyə qaçıb, orada erməniləri vəsf eləyən hekayələri ilə özünə bir növ, toxtaqlıq verirdi. Həmin ermənilərə ki, məhz "Daş yuxuları”ndan sonra onu xalqımızın qanına susamış çaqqal Andraniklə, goreşən Njdeylə az qala tay tutdular!

Bütün bunlardan sonra, Əkrəm Əylisli özündə növbəti həyasızlıq taparaq, üzə çıxır və kimsəyə lazım olmayan fikirlər bildirir. Vaxtilə, "Daş yuxular”ına görə "Nobel mükafatı” alacağını düşünən bu erməni yanlısı elə sanır ki, törətdiyi xəyanət və rəzillik düşüncələri unudulub və o, yenidən özünə oxucu toplumu qazanacaq, üstəlik, "xalq yazıçısı” adını "bərpa edəcək” və hər şeydən sonra nə qədər bişərəf olasan ki, belə fərziyyələrinlə ictimai rəyə bərpa olunacağına inanasan!

Əslində, bu gün dahi Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvini ermənilər kimi "fars” şairi adlandıraraq onun yaradıcılığını İran mədəniyyətinə aid edən, Xəlil Rza Ulutür, Bəxtiyar Vahabzadə, Səməd Vurğun kimi əvəzsiz yaradıcılarımızı "dahi şairlər zümrəsinə aid etməyən” daha bir şərəfsiz – Kəramət Böyükçöl adlı "kosmopolit" və ağıldan kəmlə Əkrəm Əylisli arasında heç bir fərq yoxdur. Və təəssüflər olsun ki, bu günün reallığında bax, beləcə - yaşından-başından asılı olmayaraq, axmaq, səviyyəsiz və cəmiyyətə bir qram da yararı olmayan ünsürlər sürünməkdədirlər. Bütün hallarda özlərinə haqq qazandıran həmin tiplərin hələ də bu torpaqdan çıxan buğdanın çörəyini yeyib, saf, təmiz bulaqlarından o iyrənc dodaqlarını dayayaraq, su içmələri acı, sonsuz bir təəssüf hissləri doğurur!

Bu kimi üsnürlərdə mövcud olan daha bir xislət isə təkəbbürdür! Dəyərli həmkarım Elçin Mirzəbəylinin Əkrəm Əylisli ilə bağlı yazısından bir çıxarış etmək istərdim: "Bu o Əkrəmdi ki, "Yazıçı” nəşriyyatına baş redaktor gətiriləndə özündən hündür olan hər kəsi işdən çıxarmaq istəyirdi. Amma alınmadı, çünki nəşriyyatda ondan sözün bütün mənalarında alçaq bir kimsə yox idi...”.

Əslində, ikicə cümlə ilə Aqulisskiyə həsr olunmuş vəsf deyərdim bu fikirlərə. O, alçaqdır, özü də yalnız fiziki deyil, həm də mənəvi olaraq. Təbii ki, mənəviyyat dedikdə, Əkrəm Əylislidə mövcud olan, ya da olmayan hər hansı bir "dəyərdən” danışmağın mümkünatı olmadığı üçün, elə ALÇAQ ifadəsi onun alnına, hələ də kəsilməmiş qalan qulaqlarına yazılıb.

Rövşən NURƏDDİNOĞLU